Birinci Kısım Zemzeme
Cennetden uçup semâya bir hûr
Burc-ı hamele tekâbül etmiş
Yâhûd ki düşüp zemîne bir nûr
Kız sûretine temessül etmiş
Bir nazlı kuzu olunca manzûr
Âmîzişine temâyül etmiş
Göğsünde tutup o nev-hayâtı
Eyler şu zeminde iltifâtı
Ey süd kuzusu! Vefâ güzîn ol
Kaçma o kadar seni sevenden
Çık sîneme çık da dil-nişîn ol
Kes rağbetini biraz çemenden
Terk eyle tehaşşi-i emîn ol
Gelmez sana bir hasâr benden
İkinci Kısım Zemzeme’den
Fâhirem! Dört buçuk yaşında senin
Yaraşır mıydı toprağa bedenin
Gömlegin çâk idüp yaman eller
Biçdiler cismine göre kefenin
Şimdi ıslak durur sirişkim ile
Koklayıp öpdügüm o pîrehenin
Söyle yalnız mısın ciger pârem
Isıdan yok mu hâk içinde tenin
Bülbül-i nâtıkan neden susdu
Soldu mu âh gonce-i dehenin [485]
Üçüncü Kısım Zemzeme’den
Bir kerrecik daha görün ey nûr-ı çeşm ü cân
Öldürdi hasretin … beni öldürdi hasretin